معمولاً پرسپکتيو به دو حالت اصلي شناخته مي شود:1_پرسپکتيو فضاي داخلي _مثل فضاي داخل اتاق ،راهرو،ساختمان و...تصوير4  2_پرسپکتيو فضاي خارجي _مثل فضاي خارج از ساختمان ،خيابان،شهر و فضاهاي باز .در اينجا لازم است اشاره کنيم که گاهي نيز طراحان از ترکيب دو حالت فوق استفاده مي کنند .

مشاهده و ترسيم اشيإ با شيوه پرسپکتيو نيز به چند روش صورت مي پذيرد که به طور عمده عبارتند از:پرسپکتيويک نقطه اي ،پرسپکتيودو نقطه اي و پرسپكتيوسه نقطه اي هر يک از موارد فوق شامل قوانيني نسبتاًساده هستند و چنانچه اشکال هندسي را با توجه به قوانين هر يک ترسيم نماييم مي توانيم از تنوع بي شماري که به وجود مي آيد استفاده کنيم.براي ترسيم پرسپکتيو يک شئ لازم است که ابتدا خط افق و نقطه گريز را مشخص کنيد.خط افق :فاصله چشم ناظر از سطح زمين تعيين کننده خط افق است .به عنوان مثال زماني که بر روي صندلي نشسته ايد و ارتفاع يا فاصله چشم شما از سطح زمين 51 متر است،خط افق براي شما در همان ارتفاع 51 متري واقع شده و به موازات نگاه شما قرار دارد.نقطه گريز:اگر حجم يا شکلي را که در پرسپکتيو قرار گرفته به دقت بررسي کنيد متوجه مي شويد که خطوط و زاويه هايي که دورتر قرار دارند همه به طرف خط افق رفته و در يک نقطه متمرکز مي شوند.به اين خطوط راهنما ،خطوط گريزنده يا خطوط سهمي نيز مي گويند.شما نيز مي توانيد تصاويري با مضمون حجم و ساختمان را گرد آورده وخطوط گريزنده ،نقطه گريز و خط افق را بر روي آن ترسيم نماييد.در پرسپکتيو يک نقطه اي و دو نقطه اي ،نقطه گريز بايستي بر روي خط افق باشد ،اما محل قرار گيري آن مي تواند متغير باشد.هر قدر نقطه گريز به حجم اصلي نزديکتر باشد زاويه هاي تند تري بوجود مي آورد و خطوط واضلاع کناره حجم به هم فشرده تر مي شوند و هر قدر نقطه گريز از حجم اصلي دور باشد ،زاويه ها بازتر مي شوند و اضلاع کناره حجم با وسعت بيشتري در فضا گسترش مي يابند.